Kleine schattige kindjes

Ik heb mn eerste echte werkdag achter de rug nu. Maandag ging ik namelijk alleen even op en neer om te kijken welke bus enzo ik moet pakken elke keer...ik mocht wel blijven...maar ging liever meteen mee terug om zeker te weten hoe ik terugkom. Gisteren heb ik eigenlijk alleen een beetje gekeken hoe het eraan toeging. Ik wilde wel wat doen, maar ik wist gewoon niet wat er gedaan moest worden en niemand zei ook iets...Op een gegeven moment heb ik maar gevraagd of ik kon gaan want het werd een beetje krap qua tijd voor mijn spaanse les, en ik kon gewoon gaan, geen probleem. Ze vroegen aan me hoe ik het vond, dus ik zei:´Ja, op zich wel leuk, maar ik wil graag helpen maar ik weet niet hoe´. Toen zei ze dat ik de volgende dag wel wat meer kon helpen. Dus vandaag heb ik inderdaad meer gedaan, voelt toch veel fijner. Ik heb alle handjes 2x van zeep voorzien, ik heb geholpen met werkjes uitdelen en maken, en ik kon zeggen dat het waarschijnlijk aan de kabel lag toen de beamer geen signaal kreeg van de laptop :P. (Ja, ze hebben ook best veel speelgoed en materiaal geloof ik.) Verder een beetje met ballen gespeeld in de pauze en liedjes gezongen over/voor god.
Wat ik heel erg merkwaardig vond gisteren is dat de kinderen een hele dikke klodder lijm in hun handen kregen. Ik dacht eerst dat het wel wat anders zou zijn, maar dat ze het in de verpakking van een oude lijmpot hadden gedaan, maarnee...het was echt lijm. Dit moesten ze uitsmeren over hun hele handpalm, beide handen. Bij sommigen liep het helemaal langs hun armen naar beneden :P. Toen ging de muziek aan en moesten ze klappen...en soms een beetje blazen. Er vlogen allemaal gekke slierten de lucht in. Daarna moesten ze het dus nog droger blazen...en toen het helemaal opgedroogd was moesten ze het van hun handen afpulken. Ik snapte er het nut echt niet van, maar een andere vrijwilliger vertelde me dat ze zo leren dat ze met vieze handen niet aan hun kleding moeten zitten.....in mijn ogen een beetje een omstreden oefening..maargoed. Ik vond het wel grappig om te zien. Sommige kindjes helemaal hulpeloos omdat ze veel teveel lijm hadden gekregen en het dus niet wilde drogen.
Verder is mn project ergens in het noorden van Quito en moet ik een hele stijle trap op. Maar ik merkte gelukkig dat ik niet de enige ben die in het midden even pauze neemt omdat het gewoon onwijs vermoeiend is. Het is zo gek op deze hoogte...je bent echt net een oud omaatje bij zoiets.

Maar volgens mij komt het op deze manier wel goed met mn conditie :P. Bovendien ben ik veel aan het salsadansen en dat is ook niet iets wat je ´even´ doet. Gisteren waren we met zn 4en aan het salsadansen, 4 koppels. En op een gegeven moment gingen alle jongens hetzelfde pasje doen..en stonden we in een soort kringetje. Voor ik het in de gaten had deden de jongens opeens alle gekke dingen en gaf 1 het commando. Mijn Spaans is nog niet zo goed dat ik de commando´s begreep dus elke keer was het weer een verrassing wat er kwam. Maar je kreeg dus een draai, dan deden ze iets geks (een kus op je wang, een aai over je bol, fluiten, je haar omhoog gooien, in je kuit knijpen, enz.) en dan had je opeens de volgende jongen voor je neus. Ik lag echt in een deuk en mn draai ging elke keer mis. Genna heeft het gefilmd dus ik zal het nog wel online zetten. Bovendien ontweek ik uit een reflex allemaal dingen :P.

Maar ik moet er weer vandoor, over 10 minuutjes heb ik weer priveles van Martín. Jeej, hij weet ondertussen alles over mn priveleven, om te oefenen natuurlijk...jajaja..