Afscheid nemen..pfff
Door: Roos
Blijf op de hoogte en volg Rosalie
18 Oktober 2008 | Ecuador, Quito
Bijna alles wat ik nu doe is ´voor het laatst´. Die gedachten maakten me gisteren ontzettend somber :(. Ik ben nog niet klaar hier, nog lang niet! Gisteren ben ik in mn eentje naar de teleferiqo geweest..wat een mooi uitzicht. Eerst met de kabelbaan dus omhoog, de helling van een vulkaan op, daarna kan je een stuk lopen als je boven bent. Je hebt echt een heel mooi uitzicht over de stad Quito. En toen ik daar stond...in mn eentje, tussen de paardjes en de bergen, in de stilte met op de achtergrond een panfluit, werd het me even teveel. De gedachten dat ik dit supermooie land alweer zo snel moet verlaten maakten dat ik tranen in mn ogen kreeg. Gelukkig zag niemand het ;). Maar het was gewoon even een heel intens moment denk ik, waarop ik aan de ene kant volop genoot.
Daarna had ik 3 uur salsales gepland, om het af te leren. 2 uur met Inayat, 1 uur met David, want ze hebben toch allemaal hun eigen dingen. Met Ina kan ik gewoon heel lang zonder fouten dansen, van David leer ik de meest gekke pasjes. Zo heb ik weer iets geleerd waarbij ik me gewoon helemaal naar achteren moet laten vallen en dan ronddraai met alleen zijn hand in mn nek. Moeilijk uit te leggen, maar superleuk om te doen in ieder geval. Maar na die 3 uur waren de volgende lessers er al en had ik geen tijd meer om echt afscheid te nemen, dus zou ik om 6 uur weer terugkomen (bovendien wilden we nog een keer filmpjes maken). Maar toen Dana en ik daar eenmaal waren hadden we geen zin meer om te dansen. En er bleek ´s avonds een feestje te zijn. Dus gingen we ´s avonds weer naar de salsaschool. Ondertussen is het een beetje ons tweede huis geworden. Daar kwam een eng mannetje op ons af en vroeg ons of we zijn vrienden wilden zijn...Uhhh?? We wisten niet echt wat we nou met die man moesten.
Op een gegeven moment kwam er weer salsamuziek en ging ik met Ina dansen. We gaven echt een soort showtje weg, heel cool, want de meeste anderen dansten geen Cubaanse salsa, maar de Colombiaanse, en die is veel saaier :P. Geen rondjes en dingetjes, maar een beetje veel van hetzelfde. En dat was mn laatste goeie salsasessie die ik heb gehad denk ik :P. Daarna echt afscheid genomen.
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot ik wakker werd van mn eigen gehoest (t is nog steeds niet over). Daarna naar de markt geweest en zometeen komt David Dana en mij helpen leuke salsa-cd´s te kopen.
Donderdag ging ik doei zeggen op mn taalschool. Stond ik daar voor mn 3 leraren die toevallig allemaal even bij elkaar waren. Je hebt zoveel verhalen gehoord, zoveel gedeeld...dus weer kreeg ik een brok in mn keel (maar t is ze waarschijnlijk niet opgevallen ;)). Bah..afscheid nemen is stom!
Daarna had ik 3 uur salsales gepland, om het af te leren. 2 uur met Inayat, 1 uur met David, want ze hebben toch allemaal hun eigen dingen. Met Ina kan ik gewoon heel lang zonder fouten dansen, van David leer ik de meest gekke pasjes. Zo heb ik weer iets geleerd waarbij ik me gewoon helemaal naar achteren moet laten vallen en dan ronddraai met alleen zijn hand in mn nek. Moeilijk uit te leggen, maar superleuk om te doen in ieder geval. Maar na die 3 uur waren de volgende lessers er al en had ik geen tijd meer om echt afscheid te nemen, dus zou ik om 6 uur weer terugkomen (bovendien wilden we nog een keer filmpjes maken). Maar toen Dana en ik daar eenmaal waren hadden we geen zin meer om te dansen. En er bleek ´s avonds een feestje te zijn. Dus gingen we ´s avonds weer naar de salsaschool. Ondertussen is het een beetje ons tweede huis geworden. Daar kwam een eng mannetje op ons af en vroeg ons of we zijn vrienden wilden zijn...Uhhh?? We wisten niet echt wat we nou met die man moesten.
Op een gegeven moment kwam er weer salsamuziek en ging ik met Ina dansen. We gaven echt een soort showtje weg, heel cool, want de meeste anderen dansten geen Cubaanse salsa, maar de Colombiaanse, en die is veel saaier :P. Geen rondjes en dingetjes, maar een beetje veel van hetzelfde. En dat was mn laatste goeie salsasessie die ik heb gehad denk ik :P. Daarna echt afscheid genomen.
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot ik wakker werd van mn eigen gehoest (t is nog steeds niet over). Daarna naar de markt geweest en zometeen komt David Dana en mij helpen leuke salsa-cd´s te kopen.
Donderdag ging ik doei zeggen op mn taalschool. Stond ik daar voor mn 3 leraren die toevallig allemaal even bij elkaar waren. Je hebt zoveel verhalen gehoord, zoveel gedeeld...dus weer kreeg ik een brok in mn keel (maar t is ze waarschijnlijk niet opgevallen ;)). Bah..afscheid nemen is stom!
-
18 Oktober 2008 - 22:30
Anne:
Hey Roos,
Geniet nog maar even goed van je laatste avonturen in dat land zo ver weg van Nederland.
En natuurlijk veel fotos maken, zodat je straks ook nog goed kan na genieten!
xx Anne -
18 Oktober 2008 - 22:45
Mama:
Afscheid nemen is idd stom, maar kan ook tijdelijk zijn, tenminste van een land. Of je de mensen ooit nog weer zult zien, ligt vaak aan de afspraken en de omstandigheden. Je hebt mij in ieder geval heel lekker gemaakt wat betreft het land Roosje, dus wie weet ga ik het zelf ook een keertje bekijken. Zeg nooit nooit. Zoals ik al zei, zal ik toch blij zijn je weer in mijn armen te kunnen sluiten, maar daar ben ik je moeder voor.
Wat geweldig dat je daar nog even in je eentje hebt staan genieten, ook al is het afscheid moeilijk en heb je een traantje gelaten. Heerlijk toch dat je dat allemaal hebt mogen meemaken. Daar moet je dan maar aan denken.
Ik hoop wel voor je dat je hier je salsa een beetje op peil kunt houden, want dat zal natuurlijk wel iets moeilijker zijn, als je de juiste danspartner niet hebt, die er al zo goed in is.
Maar wie weet kan die man uit het ziekenhuis wel heel goed salsa dansen??
Nou lieverd. dikke kus weer en tot horens. -
19 Oktober 2008 - 10:31
Ellen:
Nou Roos als ik dit lees krijg ik ook traantjes, ik kan me zo in je verplaatsen....beloof aan jezelf dat je hoe dan ook een keer terug gaat! Al zijn er dan misschien andere mensen de geur, kleur en smaak van het land blijft....
Eén ding weet je zeker, als je hier terug komt, wachten er veel lieve mensen op je die gek op je zijn. Moet een keine troost zijn, toch?
Mocht je teruggaan en een chaperône nodig hebben dan bied ik me vast bij deze aan en als ik je moeder een piepklein beetje ken wil die ook wel mee!
Ik zie ons wel salsa dansen alledrie.. ;)
Tot over 2 nachtjes....sssssssssssssssssssssmak -
19 Oktober 2008 - 12:00
Tien:
Nou, gelukkig loopt Ecuador niet weg! En je moet nu wel eventjes terugkomen naar Utrecht, want ik mis je al best hoor, en Ilkay wil je nou ook wel een keer zien:-D
Goeie reis (als je niet al onderweg bent, ik kan niet zo goed rekenen) en ik zie je snel!! -
19 Oktober 2008 - 15:28
Heleen:
Hee Roos,
Zo'n heel herkenbaar gevoel. Gedag zeggen is niet leuk. Ik moest meteen denken aan die morgen, twee dagen voor vertrek naar Nederland, toen ik naar het hoogste klooster van Leh gelopen was, en in stilte afscheid nam van India. De zon kwam op boven de bergen, in de verte zag ik het klooster liggen waar ik een week met de kinderen gewerkt had, en de andere kant de middelbare school waar ik ook zo vaak geweest was. Dire au revoir, c'est mourir un peu.. maar afscheid hoeft niet voor altijd te zijn, ik ga volgend jaar terug naar India, naar mijn kindjes..
En als jij het fijn gehad hebt daar, als het je tweede thuis geworden is, dan zul jij, vast en zeker,ook de weg naar Ecuador terugvinden.
Geniet vandaag en morgen nog eventjes van dat waanzinnig interessante land, en voor maandag alvast een hele goede reis terug naar Nederland.
Liefs, Heleen -
19 Oktober 2008 - 23:38
Je Knoedie:
Hey mollie,
we hebben hier net een feestje gehad, was gezellig met de familie! Ze vroegen allemaal naar je! En ik heb zin in overmorgen, yeah! xxxxx je vriendje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
