Weer thuis
Door: Roos
Blijf op de hoogte en volg Rosalie
22 Oktober 2008 | Nederland, Utrecht
Ik ben er weer, in Utrecht, op mn kamertje.
Eerst zal ik nog even vertellen over mijn laatste 2 dagen.
Zaterdag ben ik met Dana en Estefania nog even wat souvenirtjes wezen kopen op de markt. Maar het afdingen was ik echt even zat...doen alsof je iets echt veeeel te duur vindt, terwijl als je het vergelijkt met Nederland het spotgoedkoop is, daarna een prijs verzinnen en blijven doen alsof dat toch echt het hoogste is wat je wil geven. Dan toch weer net 50 cent meer bieden omdat de ander niet omlaag wil. Het duurt soms zolang, en dat was ik even zat. Ik was sowieso niet echt in mn beste humeur vanwege het aankomende vertrek. Toch nog wat dingetjes gekocht. Daarna zou David komen om met ons salsa-cd's te kopen.
Ik bedenk me net dat ik dit al verteld heb :P. Maargoed, tot hier dan. Uiteindelijk kwam David 2,5 uur later dan de afgesproken tijd, maar hij had gelukkig een goede reden en ons steeds wel gesmst.
Met hem namen we een bus naar een overdekt winkelcentrum waar ik nog nooit geweest was. Voor 1 dollar per stuk kochten we een paar cd's, waarvan ik op het eerste gezicht al vanuit was gegaan dat ze superslecht waren aangezien de voorkant van de hoesjes er gewoon niet uitzag. Maar er bleken dus allemaal nummers op te staan waar we op dansten, echt cool. Het waren de leukste salsanummers! Toen we weer terugliepen naar de bus zag ik opeens waar we waren, we liepen door een straat waarvan ik een foto had gezien in mijn Ecuador-boek, met het onderschrift: 't Ziet er hier leuk uit, maar kom hier niet, want je wordt zo beroofd (of iets in die richting). Duss..daar liepen we dan..en het was nog donker ook. We liepen door het oude gedeelte van de stad, het historische centrum. Supermooi zo in het donker met al die lichtjes. Volgens mij kun je dat eigenlijk niet doen als je geen Ecuadoriaan bij je hebt. De volgende dag gingen we hier ook naartoe (dat hadden we al bedacht voordat we daar met David waren) omdat het op zondag altijd nogal feestelijk is daar. En inderdaad, er was een rockconcert bezig. Iedereen in het zwart enzo, net als bij ons..maar hier hebben ze dan ook nog eens allemaal zwart haar. Stiekem foto's van ze gemaakt, nog naar de manicure geweest voor 1,50 dollar en weer teruggegaan naar huis. Mijn laaste spulletjes ingepakt en nog even wat wezen drinken en internetten. Eigenlijk wilden we nog gaan dansen, maar het meeste was dicht...eigenlijk alles, uitgezonderd van een paar eettentjes. Dan maar naar huis. Nog thee gedronken (m'n laatste daar ;)) en de volgende dag 5.45 uur opgestaan. Het licht was al aan, dat vond ik gek, maar wat bleek nou, Sanne en Elaine waren net terug van hun weekend weg (met de nachtbus terug)! Dus zij gingen ook mee mij uitzwaaien. Met zn 4en namen we de taxi richting het vliegveld, Dana, Sanne, Elaine en ik. De anderen aten en/of dronken nog even wat, maar ik kreeg er niets in. Ik wilde niet weg. Anderen wilden heel graag met me ruilen, omdat zij wel graag naar huis wilden, maar ik was het die echt moest. Ik dacht dat het gevoel wel zou komen, het zin hebben om naar huis te gaan. Maar in Miami, in London..en zelfs toen ik landde op schiphol ontbrak dat gevoel. Natuurlijk vind ik het ook superleuk om iedereen weer te zien, maar toch baal ik dat ik weer hier ben. Maar ik geloof dat het normaal is, ik moet weer wennen, het gewone leventje begint weer. Mijn studie gaat door. En zelfs als ik gebleven was weet ik dat het anders was geweest, want de anderen gaan naar huis of gaan rondreizen. Bovendien is na verloop van tijd weer iedereen hier, in Nederland. Aan de hand van foto's, herinneringen en salsa moeten we zo maar met z'n allen het gevoel dat Ecuador ons gegeven heeft levende houden....En als het even kan ga ik snel weer terug en nog meer ontdekken.
Ik wil iedereen bedanken die heeft gereageerd op mijn berichten, terwijl mensen in mijn huis soms dagen achterliepen met hun dagboeken, was het voor mij eigenlijk een makkie om het bij te houden hier op internet, mede doordat er zo snel gereageerd werd en ik niet tegen een muur praat denk ik ;). En voor mensen die niet gereageerd hebben en wel (alles) gelezen, als je binnen 2 maanden nog reageert kan ik je reactie nog gebruiken als 1 van de 150 mensen die ik bereikt hebt met mijn verhalen. Dus laat je niet tegenhouden ;), je helpt me er mee!
Daarna wil ik nog de mensen bedanken die er in Ecuador voor me waren, want zij hebben mijn Ecuadorreis en de herinnering eraan gemaakt zoals hij nu is. Super!
Haha, het lijkt wel alsof ik net een platina-cd in mn handen heb gekregen en daarvoor bedankjes uitdeel.
Maar als laatste wil ik ook nog JoHo bedanken voor het adviseren en de training van tevoren en de personen die het Xplore programma bedacht hebben. Een supergoed initiatief, want ik heb vele andere kanten van het leven gezien, veel lol gehad en vooral superveel geleerd. Bedankt voor deze gave ervaring!
Eerst zal ik nog even vertellen over mijn laatste 2 dagen.
Zaterdag ben ik met Dana en Estefania nog even wat souvenirtjes wezen kopen op de markt. Maar het afdingen was ik echt even zat...doen alsof je iets echt veeeel te duur vindt, terwijl als je het vergelijkt met Nederland het spotgoedkoop is, daarna een prijs verzinnen en blijven doen alsof dat toch echt het hoogste is wat je wil geven. Dan toch weer net 50 cent meer bieden omdat de ander niet omlaag wil. Het duurt soms zolang, en dat was ik even zat. Ik was sowieso niet echt in mn beste humeur vanwege het aankomende vertrek. Toch nog wat dingetjes gekocht. Daarna zou David komen om met ons salsa-cd's te kopen.
Ik bedenk me net dat ik dit al verteld heb :P. Maargoed, tot hier dan. Uiteindelijk kwam David 2,5 uur later dan de afgesproken tijd, maar hij had gelukkig een goede reden en ons steeds wel gesmst.
Met hem namen we een bus naar een overdekt winkelcentrum waar ik nog nooit geweest was. Voor 1 dollar per stuk kochten we een paar cd's, waarvan ik op het eerste gezicht al vanuit was gegaan dat ze superslecht waren aangezien de voorkant van de hoesjes er gewoon niet uitzag. Maar er bleken dus allemaal nummers op te staan waar we op dansten, echt cool. Het waren de leukste salsanummers! Toen we weer terugliepen naar de bus zag ik opeens waar we waren, we liepen door een straat waarvan ik een foto had gezien in mijn Ecuador-boek, met het onderschrift: 't Ziet er hier leuk uit, maar kom hier niet, want je wordt zo beroofd (of iets in die richting). Duss..daar liepen we dan..en het was nog donker ook. We liepen door het oude gedeelte van de stad, het historische centrum. Supermooi zo in het donker met al die lichtjes. Volgens mij kun je dat eigenlijk niet doen als je geen Ecuadoriaan bij je hebt. De volgende dag gingen we hier ook naartoe (dat hadden we al bedacht voordat we daar met David waren) omdat het op zondag altijd nogal feestelijk is daar. En inderdaad, er was een rockconcert bezig. Iedereen in het zwart enzo, net als bij ons..maar hier hebben ze dan ook nog eens allemaal zwart haar. Stiekem foto's van ze gemaakt, nog naar de manicure geweest voor 1,50 dollar en weer teruggegaan naar huis. Mijn laaste spulletjes ingepakt en nog even wat wezen drinken en internetten. Eigenlijk wilden we nog gaan dansen, maar het meeste was dicht...eigenlijk alles, uitgezonderd van een paar eettentjes. Dan maar naar huis. Nog thee gedronken (m'n laatste daar ;)) en de volgende dag 5.45 uur opgestaan. Het licht was al aan, dat vond ik gek, maar wat bleek nou, Sanne en Elaine waren net terug van hun weekend weg (met de nachtbus terug)! Dus zij gingen ook mee mij uitzwaaien. Met zn 4en namen we de taxi richting het vliegveld, Dana, Sanne, Elaine en ik. De anderen aten en/of dronken nog even wat, maar ik kreeg er niets in. Ik wilde niet weg. Anderen wilden heel graag met me ruilen, omdat zij wel graag naar huis wilden, maar ik was het die echt moest. Ik dacht dat het gevoel wel zou komen, het zin hebben om naar huis te gaan. Maar in Miami, in London..en zelfs toen ik landde op schiphol ontbrak dat gevoel. Natuurlijk vind ik het ook superleuk om iedereen weer te zien, maar toch baal ik dat ik weer hier ben. Maar ik geloof dat het normaal is, ik moet weer wennen, het gewone leventje begint weer. Mijn studie gaat door. En zelfs als ik gebleven was weet ik dat het anders was geweest, want de anderen gaan naar huis of gaan rondreizen. Bovendien is na verloop van tijd weer iedereen hier, in Nederland. Aan de hand van foto's, herinneringen en salsa moeten we zo maar met z'n allen het gevoel dat Ecuador ons gegeven heeft levende houden....En als het even kan ga ik snel weer terug en nog meer ontdekken.
Ik wil iedereen bedanken die heeft gereageerd op mijn berichten, terwijl mensen in mijn huis soms dagen achterliepen met hun dagboeken, was het voor mij eigenlijk een makkie om het bij te houden hier op internet, mede doordat er zo snel gereageerd werd en ik niet tegen een muur praat denk ik ;). En voor mensen die niet gereageerd hebben en wel (alles) gelezen, als je binnen 2 maanden nog reageert kan ik je reactie nog gebruiken als 1 van de 150 mensen die ik bereikt hebt met mijn verhalen. Dus laat je niet tegenhouden ;), je helpt me er mee!
Daarna wil ik nog de mensen bedanken die er in Ecuador voor me waren, want zij hebben mijn Ecuadorreis en de herinnering eraan gemaakt zoals hij nu is. Super!
Haha, het lijkt wel alsof ik net een platina-cd in mn handen heb gekregen en daarvoor bedankjes uitdeel.
Maar als laatste wil ik ook nog JoHo bedanken voor het adviseren en de training van tevoren en de personen die het Xplore programma bedacht hebben. Een supergoed initiatief, want ik heb vele andere kanten van het leven gezien, veel lol gehad en vooral superveel geleerd. Bedankt voor deze gave ervaring!
-
22 Oktober 2008 - 18:08
Lesley:
Hey Roos! Ik heb heel stiekem mee zitten lezen al een poosje, ziet er uit of je een geweldige tijd hebt gehad ;). Hopelijk heb je het snel weer naar je in in onze koúde landje.. Komt vast wel goed.
Groetjes, Lesley -
22 Oktober 2008 - 19:09
Tutus:
Ik heb braaf alles gelezen Roos! -
22 Oktober 2008 - 20:00
Mama:
Een herinnering om nooit meer te vergeten Roosje. Ik zou er bijna jaloers op worden. Geweldig dat er zoiets bestaat en ik hoop dan ook dat jouw verhalen meer mensen over een drempel zullen helpen. Wie weet wat je nog meer gaat beleven?? Volgend jaar......??
We gaan je sowieso weer helemaal volgen.
En stiekum ben ik toch weer hartstikke blij dat je thuis bent en met mij nog anderen..... kus.....mama -
22 Oktober 2008 - 20:48
Marike:
Ha die Roos.. oké, oké.. ik heb dan wel niet gereageert maar ik heb je tussendoor wel gesproken.. Fijn dat je weer thuis bent hoewel jij zelf nog even moet "landen".. Ik vond het leuk om je verhalen te lezen en van sommige dingen was het maar goed dat je die pas achteraf hoort..;-)Nu je deze reis achter de rug hebt denk ik wel dat je de smaak te pakken krijgt en dus vaker je rugzak zal pakken.. Een dikke kus en tot maandag, toch?? Groetje Marike -
22 Oktober 2008 - 20:49
Marike:
Oeioei Roos.. foutje.. gereageert.. auau.. dat doet pijn..nou ja.. er zijn gelukkig veel belangrijker dingen..Siejoesoen!! -
23 Oktober 2008 - 10:47
Elaine:
Het is wel wennen weer in Nederland heh... zo gek! Maar inderdaad ook wel weer fijn om iedereen te zien :D Ik was vannacht nog bij mn ouders en ga zo echt naar mn eigen huisje in Leiden! Jeeej!
We spreken (en zien) elkaar snel weer!!
Veel liefs,
Elaine
ps: Leuke foto van onze salsaleraren! -
23 Oktober 2008 - 15:59
Ellen:
hai Roos
Ik ben blij dat je weer heel thuis bent in deze 'grote boze wereld' kunnen er toch ook vervelende dingen gebeuren. Ik hoop dat je nog lang na kan genieten
en nspiratie hebt opgedaan voor een nieuwe reis..... -
24 Oktober 2008 - 21:55
Sanne:
Hey Roos!
Mauw,ik mis je hier! Kom maar snel weer terug :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
