report 2 from Bogotá

Verslag 2 vanuit Bogotá

Ik merk dat ik moeite heb om dingen te schrijven. Ik denk dat het komt omdat ik hier bij een gezin zit en totaal geen haast heb om superveel te zien in een paar dagen. Gisteren heb ik bijvoorbeeld Gio geholpen met zn thesis en verder heb ik vrij weinig gedaan. Beetje uitslapen, zijn thesis lezen, ontbijten, lunchen, samen de verbeterpunten doornemen, met Suuzje kletsen, mailtjes lezen, en tv gekeken. Dus jah..niet echt interessant ;)

Maar ik zal jullie vertellen wat ik wel heb gedaan! Ik ben zondag mee geweest naar de doping van Gio’s nichtje. Ik moest formeel gekleed gaan, maar had daar bij het pakken van m’n tas geen rekening mee gehouden (en het had ook niet gepast). Dus daar stond ik, in een mantelpakje van z’n moeder. Als er iets is wat niet bij mij past dan zijn het wel mantelpakjes. En ik had ook geen formele schoenen, dus ik kreeg een paar zwarte laarsjes aan met hele lange punten. Iegh..niets voor mij! ’t Stond ook vreselijk (de schoenen, het mantelpakje vond ik uiteindelijk niet zo erg). Maar gelukkig heeft Gio ook nog 2 zussen, en die hadden ook vanalles liggen, dus uiteindelijk heb ik iets aangedaan wat meer bij mij zelf lag..en ik heb er simpele zwart fluwelen pumps bij gekocht.
De doping duurde lang, tenminste, het hele proces er omheen. Ik weet natuurlijk niet hoe dat ik Nederland gaat, maar als je ook niet echt snapt waar het over gaat wat ze zeggen, dan duurt het extra lang. Er werd me wel vanalles uitgelegd en ik vind het ook wel interessant om dingen erover te weten als ik er dan toch ben. Ik vroeg dan ook hoe het zat als je als ‘ouder’ iemand gedoopt zou willen worden, aangezien je daar alleen maar baby’tjes ziet en kleuters. Nu denken z’n ouders geloof ik dat ik overweeg om katholiek to worden. Maar nee hoor, nog steeds niet.
De rest van de dag hebben we doorgebracht bij de zus van Gio, waarvan het kindje gedoopt was. Ze had vanalles klaargemaakt, echt heel kunstig alles opgemaakt ook. De andere zus van Gio was er, zn ouders, zn oma, een tante, een oom, en nog allerlei mensen. Ik moest even de kat uit de boom kijken, maar ik voelde me al beter toen er gedanst ging worden ;) Ze vonden allemaal dat ik geweldig kon dansen, en ik heb een Colombiaanse de Colombiaanse salsa moeten aanleren. Apart, maar leuk. Ik ben Gio beetje bij beetje Los Angeles style aan het aanleren. Hij heeft zoals vrijwel iedereen hier gevoel voor salsa, dat kan ook niet anders, want je hoort salsa OVERAL. Echt, ik stond alweer met mn heupen heen en weer te wiegen in de supermarkt. Bij ons is het zo dat als er ergens salsamuziek is dat er gedanst wordt, hier niet. Overal is salsamuziek, maar op weinig plaatsen wordt er salsa gedanst. Ik kan het maar moeilijk accepteren :P.

De volgende dag wilden we naar het Museo Nacional gaan, maar die bleek dicht te zijn. Toen hebben we maar een beetje rondgelopen in de wijk. ’t Was een erg mooie wijk, tegen de berg aan, beetje Engelse huizen, palmboompjes erbij..echt mooi! We hebben allerlei gekke fruitsoorten gekocht op een markt en ik kan me nu al niet meer herinneren hoe ze allemaal heten, maar ik weet wel welke ik het lekkerst vind: een geel ovalen ding (lijkt een beetje op een kleine ananas), met kleine zwarte pitjes binnenin, heel zoet. Maar volgens mij heb ik deze ook weleens in NL gezien bij de exotische afdeling van de AH XL. Daarna zijn we naar een computerklant van Gio gegaan die haar tablet terug moest hebben. Want Gio is dus Engelsleraar en hij repareert computers. Hoewel deze job dus ging om het installeren van wat apps. Ik geloof dat ik ook maar computerreparateur ga worden :P. Op de terugweg naar huis zijn we langs crepes&waffles gegaan om te eten. Het is een mooie tent en staat volgens mij bekend om het feit dat ze vooral moeders in dienst nemen die het thuis financieel moeilijk hebben. Zoiets..
In ieder geval hebben we daar heerlijk gegeten. Gio had daar een ‘panne cook’, maar het is totaal geen pannenkoek zoals wij die kennen. T is een hele grote Italiaanse bol die uitgehold is, en daar zat dan een lekkere ‘stew’ in met kalfsvlees. Mijn pita caprese viel een beetje in het niets bij zijn plate. Maar het ging mij natuurlijk om het toetje ;), want dat zijn de specialiteiten daar. Ik had een crêpe met vanille-ijs, nootjes, chocoladesaus en banaan. Superlekker! Gio had wafels met ijs en rode vruchten, ook best lekker ;).

Ik ben ook nog naar het oude centrum geweest (de avond van m’n verjaardag)! Supermooi was het daar. Zo anders dan de rest van Bogotá. Er staan daar echt hele oude huisjes, heel schattig. Ik heb geprobeerd wat foto’s te maken, dus die zullen jullie nog wel zien. Wat me ook opviel is dat er erg veel streetart is. Hele mooie graffiti-art. Ik las in de lonely-planet dat er streetart-tours zijn, dus dat ga ik ook nog wel doen.

Ik heb ook een eerste beroving-poging meegemaakt. Niet bij mijzelf gelukkig, maar bij iemand in de bus. ’t Was heel mooi om te zien hoe iedereen daarop reageerde. Het gebeurde bij een mevrouw achter mij, door een jongen die samen met mij en Gio was ingestapt. Ik durfde de jongen tijdens het wachten al niet zo aan te kijken want ik vond het al een beetje een onguur typje. Blijkbaar had ik het juiste gevoel bij hem. Opeens was er oproer in de bus en zag je die vrouw upset in de armen van iemand anders. Gio ging meteen dichter bij mij staan en aan de andere dacht ik ook even een andere jongen te voelen die ‘de vrouwen’ ging verdedigen. In de overvolle bus stond de berover alleen in het hoekje bij de deur, met zeker een halve meter tussen hem en de rest van de mensen. Hij werd door iedereen goed in de gaten gehouden en er werd druk gebeld met de politie (die op ieder bustation aanwezig is). Bij het volgende station werd hij netjes gevraagd mee te komen maar hij deed net alsof er niks gebeurd was. Toen werd hij door een grote man in de bus gewoon in de armen van de politie geduwd. Ik kon niet zien hoe de berover reageerde, maar die grote man stond meteen in een vechthouding en trapte zelfs een paar keer in de richting van de berover. Je voelt echt een saamhorigheid, een gevoel van ‘Dit accepteren wij niet!’. Als psycholoog vond ik het superinteressant, het hele groepsproces. Het was wel spannend, maar niet echt eng.

Nog even ingaan op jullie vragen: Ik heb geen eieren en meel op mn hoofd gehad, ik denk dat ze het zielig voor me vonden :P. En van Gio’s ouders heb ik een handtas gekregen voor mijn verjaardag en van Gio een ‘nieuw huis’ in de vorm van een tent. We hebben zondagavond de tent opgezet op het dak en zijn daar gaan slapen. Ook staat daar een soort oven/open haard en hebben we een vuurtje gemaakt en marshmallows gegeten. De volgende ochtend werd ik wakker van water op mn gezicht :P ’t Tentje heeft maar 1 laag en is blijkbaar niet echt waterdicht. In de stromende regen hebben we de tent naar de deur gesleept en vanuit daar hebben we alle spullen uit de tent gehaald.

Wat het weer betreft: de Colombianen vinden het koud, maar ik vind het prima hier. Als de zon schijnt is het echt warm, 25 graden ofzo. Als de zon niet schijnt is het minder warm, maar dan nog kan je soms in een t-shirt over straat, of een truitje. ’s Nachts voelt het als een frisse zomeravond, een vest of trui is genoeg om het aangenaam te hebben. Ik snap niet zo goed waarom ze hier mutsen verkopen, aanstellers ;) Maarja, misschien ben ik na een maand ook wel gewend aan ‘de kou’ en ga ik ook miepen en een muts kopen. ’t Weer is ook vrijwel nooit op tv, dat viel me op. Gio zei dat ze alleen het weer verkondigen op tv als er iets geks gebeurt, als er een flinke verandering is.

Ik heb toch best wel weer wat verteld zie ik zo!
Tot de volgende keer.